نرخ بیماری عروق کرونر قلب در افراد مبتلا به دیابت که در معرض مواد شیمیایی خانگی رایج هستند، پایین تر است

4ژوئن 2019 - مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، اعلام کرده است که قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی پرفلوروآلکیل یا PFAS- یک کلاس از مواد شیمیایی مورد استفاده در وسایل آشپزی، محصولات تمیز کننده و رنگ - جزو نگرانی های بهداشت عمومی محسوب می شود. در این تحقیق جدید، پژوهشگران به بررسی ارتباط قرار گرفتن در معرض PFAS و نرخ بیماری های قلبی در بزرگسالان دیابتی و غیر دیابتی پرداختند.

بر اساس تحقیقات Kim Innes اپیدمیولوژیست دانشگاه ویرجینیای غربی، مواد شیمیایی موجود در ظروف نچسب، مواد پاک کننده و رنگ ها ممکن است به درمان های جدیدی برای بیماری های قلبی در بزرگسالان دیابتی منجر شوند.

دکتر Kim Innes از دانشکده بهداشت عمومی WVU و همکارانش اخیرا کشف کردند که قرار گرفتن بیشتر در معرض مواد پرفلوروآلکیل با نرخ پایین تر بیماری عروق کرونر قلب تشخیص داده شده در بزرگسالان مبتلا به دیابت ارتباط دارد.  PFAS، بعنوان یک تهدید بهداشت عمومی توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در نظر گرفته شده است، این مواد شیمیایی توسط صنایع مختلف در دهه 1940 به دلیل توانایی آنها برای جداسازی نفت و آب تولید و مورد استفاده قرار گرفت.

در این مطالعه، محققین ارتباط غلظت PFAS موجود در خون را با بیماری عروق کرونر قلب، با استفاده از داده های جمع آوری شده بعنوان از بخشی از پروژه ی بهداشت C8 بررسی کردند. پروژه بهداشتی C8 یک تحقیق بزرگ مبتنی بر جامعه بود، که در سال 2005 راه اندازی شد، این پروژه برای مقابله با اثرات بالقوه بهداشتی ناشی از آلودگی آب آشامیدنی غرب ویرجینیا و اوهایو با  the PFAS perfluorooctanoic acid (که همچنین C8 نامیده می شود)بین سال های 1950 تا 2004 انجام شد.

در این مطالعه به رهبری دکتر Baqiyyah Conway از مرکزعلوم پزشکی دانشگاه تگزاس در تایلر، 5،270 بزرگسال مبتلا به دیابت شرکت داشتند، از این تعداد ابتلای 1،489 نفر به بیماری عروق کرونر قبلا تشخیص داده شده بود، اما 3781 نفر به این بیماری مبتلا نبودند. محققان با در نظر گرفتن سن، جنس، نژاد، شاخص توده بدنی، سابقه ی مصرف سیگار، مدت زمان ابتلا به دیابت، عملکرد کلیه ها، بیماری مزمن کلیوی و سایر صفات افراد شرکت کننده، ارتباط بین غلظت چهار نوع PFAS را در خون این افراد با بیماری عروق کرونر قلب بررسی کردند.

دکتر Innes گفت: در این مطالعه ی مقطعی در بزرگسالان مبتلا به دیابت، احتمال گزارش یک مورد تشخیص بیماری عروق کرونر قلب با افزایش غلظت چهار نوع  PFASدر خون، پس از تعدیل برای فاکتورهای جمعیت شناسی،BMI  و سایر عوامل، کاهش یافت.

غلظت چهار نوع PFAS همچنین بطور معکوس با احتمال بیماری عروق کرونر قلب در بزرگسالان بدون دیابت نیز ارتباط داشت، اما این ارتباطات در افراد بدون دیابت، بسیار کم رنگ تر از افراد مبتلا به دیابت بود.

دقیقا معلوم نیست که چگونه PFAS ممکن است خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب  را کاهش دهد، اما دکتر  Innesاشاره کرد که عوامل متعددی می توانند این ارتباط معکوس را توضیح دهند، به عنوان مثال، PFAS ممکن است التهاب را کاهش دهد، همچنین ممکن است حساسیت بدن به انسولین یا توانایی حمل اکسیژن را افزایش دهد. تمام این اثرات ممکن است سلامت قلبی را تقویت کند.

از آنجایی که این مطالعه از داده های جمع آوری شده در یک نقطه ی زمانی استفاده کرده است- نه چندین بار، در طی چند سال - نمی تواند یک رابطه ی علیتی را بین قرار گرفتن در معرض PFAS با کاهش نرخ بیماری قلبی ثابت کند، بلکه تنها توانست ارتباط بینقرار گرفتن در معرض PFAS و نرخ پایین تر بیماری قلبی را نشان دهد. اما پژوهشگران در حال برنامه ریزی برای مطالعات بعدی بمنظور پر کردن این شکاف اطلاعاتی هستند.

دکتر Innes گفت: گام بعدی، انجام مطالعات طولی دیگر در گروه  C8 و دیگر گروه ها برای ارزیابی رابطه غلظتPFAS  خون در ابتدای تحقیقبا خطر بعدی برای بیماری های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت و بدون دیابت است. چنین تحقیقی می تواند به رد یا اثبات یک رابطه علیتی معکوس بینPFAS  و توسعه بیماری عروق کرونر کمک کند.

اگر مطالعات طولی، یافته های پژوهش فعلی را تایید کنند، ممکن است درمان های جدیدی برای جلوگیری از بیماری های عروق کرونر قلب برای افراد مبتلا به دیابت ابداع شود.

 دکتر Innes گفت: یافته های این مقاله به هیچ وجه پیشنهاد نمی دهد که PFAS به آب آشامیدنی یا محیط زیست آزاد شود. بجز چند استثناء، ما نمی خواهیم که هیچ ماده ای از جمله موادی با برخی از مزایای بهداشتی مشخص مانند قهوه و آسپرین، سبب آلودگی آب شوند. مهم است که به یاد داشته باشیم که پرفلوروآلکیل ها ترکیبات پیچیده ای هستند که ممکن است دارای هر دو اثرات مثبت و منفی بر سلامت باشند.

منبع:

Journal of Diabetes and its Complications, 2019; 33 (6): 407 DOI: 10.1016/j.jdiacomp.2019.02.004

www.sciencedaily.com/releases/2019/06/190604172639.htm